Drogie dzieci, przyjmijcie z miłością chorobę i cierpienie, tak jak je przyjmował Jezus. Chrystus, Syn Boży, niewinny, poznał cierpienie na własnym ciele. A więc drogie dzieci, nie rozpaczajcie. Miejcie ufność w Bożym Miłosierdziu. Choroba jest bowiem krzyżem, krzyżem czasami bardzo ciężkim, próbą, którą Bóg dopuszcza w życiu człowieka według kryterium i planu, które przekracza wasze możliwości zrozumienia. Nie należy jednak postrzegać tego jako ślepego fatum, ani też nie musi to być kara sama w sobie. Nie jest to coś, co unicestwia, nie pozostawiając po sobie nic pozytywnego. Przeciwnie, nawet gdy ciąży na ciele, krzyż choroby, niesiony w komunii z krzyżem Chrystusa, staje się także źródłem zbawienia, życia lub zmartwychwstania dla samego chorego i dla innych, którzy mu pomagają. Jeszcze raz powiadam, nie traćcie nadziei. Zaufajcie Panu, bo Jego miłosierdzie nie ma granic. Dziękuję wam, że pozwoliliście mi zgromadzić was tutaj po raz kolejny. Błogosławię was w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen. Zostańcie w pokoju.